YUGBOOM
“ยูคยอมนายอย่าทำอะไรบ้าๆนะ..ฮึก ตั้งสติหนิอยสิ” บูมพยายามพูดดีๆกับอีกคนแต่ยูคยอมก็ไม่คิดจะสนใจอะไรเลย มือหนาเอื้อมลงไปดึงกางเกงของคนตัวเล็กออกจากรวดเร็วก่อนจะโยนทิ้งไปที่ปลายเตียง
“ตั้งสติอะไร สติฉันมีครบถ้วน” คนตัวโตตอบออกมาก่อนจะก้มลงไปซุกที่ซอกคอขาวๆของคนตัวเล็กก่อนจะขบเม้มจนอีกคนสะดุ้งโหยง
“อย่าทำแบบนี้ ออกไปห่างๆ อย่าเอาฉันไปเป็นตัวแทนของแบมจะได้ไหม!!!!” บูมตะโกนออกไปสุดเสียงอย่างเหลืออด ร่างเล็กสั่นเทาไปพร้อมกับแรงสะอื้นยูคยอมถึงกับชะงักก่อนจะมองคนตัวเล็กที่ใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตา
“บูม...”
“ปล่อยฉันไปเถอะ ขอร้อง...ฮึก แค่ฉันรักนายมันก็ทรมานจะแย่อยู่แล้ว ...อึก...แล้วต้องเป็นตัวแทนของคนอื่นอีก นายไม่ใจร้ายกับฉันไปหน่อยเหรอ ฮืออออ” ร่างเล็กเอ่ยพร้อมเสียงสะอื้นใบหน้าหวานแดงไปหมดเพราะร้องไห้
ยูคยอมมองคนตัวเล็กก่อนมือหนาจะยกขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเนียนอย่างเบามือ ริมฝีปากหยักยกยิ้มขึ้นน้อยๆก่อนจะจูบซับเบาๆที่หางตาของอีกคนก่อนจะค่อยๆถอนจูบออก
“ใครบอกนายว่าฉันกอดนาย เพราะจะให้นายเป็นตัวแทนของแบม” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยออกมาเบาๆ ทำเอาคนตัวเล็กหันไปมองหน้าอีกคนด้วยความงุนงง
“นายหมายความว่ายังไง?”
“ฉันให้คำตอบนายตอนนี้ไม่ได้หรอก ฉันรู้แค่อยากกอดนาย” เอ่ยจบมือหนาก็แหวกขาของคนตัวเล็กออกก่อนจะแทรกตัวเข้าร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกได้ว่านิ้วเรียวของคนตรงหน้าค่อยๆสอดผ่านกางเกงชั้นในตัวบางเบามาก่อนจะกดเข้าไปยังช่องทางด้านหลังของตนเอง
“ยูคยอม..มะ ไม่นะ...อื้ออออออ อย่าทำแบบนี้” ร่างเล็กกัดปากแน่นเพราะความเจ็บปวดที่แล่นปี่เข้ามา ช่องทางที่ไม่เคยมีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปมาก่อนทำให้สำหรับคนตัวเล็กนั้นรู้สึกได้อย่างเดียวคือความเจ็บปวด ริมฝีปากหยักเม้มเข้าหากันแน่นจนแถบเป็นขีดเพื่อสะกัดกั้นความเจ็บปวด
“บูมมองหน้าฉัน” ยูคยอมเอ่ยก่อนจะเชยคางของอีกคนขึ้น ริมฝีปากหยักกดทับลงไปหาอีกคนก่อนเรียวลิ้นอุ่นๆจะค่อยๆสอดแทรกเข้าไปดูกลืนความหวานจากอีกคนและไล่ต้อนให้อีกคนคล้อยตามได้ง่ายๆ
ยูคยอมใช้จังหวะที่คนตัวเล็กกำลังเคลิบเคลิ้มค่อยๆขยับนิ้วยาวของตนเองช้าๆ มือเล็กพยายามยกขึ้นมาห้ามแต่ก็ถูกมืออีกข้างหนึ่งของคนตัวโตจับเอาไว้ ยูคยอมถอนริมฝีปากออกก่อนจะขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคนตัวเล็กทำหน้าเหยเก นิ้วเรียวถูกเพิ่มจากหนึ่งเป็นสองและเพิ่มเป็นสามนิ้วตามลำดับ
เมื่อรู้สึกว่าช่องทางของอีกคนเบิกเต็มที่แล้ว ยูคยอมก็ค่อยๆถอนนิ้วออกช้าๆก่อนจะปลดกางเกงของตนเองลงเผยให้เห็นแกนกายที่กำลังตื่นตัว คนตัวโตแกะถุงยางที่หยิบออกมาจากใต้หมอนออกก่อนจะค่อยๆสวมคลุมแกนกายของตนเอง
ร่างเล็กมองการกระทำของอีกคนก่อนจะพยายามขืนตัวหนี แต่ไวเท่าความคิดยูคยอมจับเอวของคนตัวเล็กเอาไว้ก่อนจะมองไปที่ใบหน้าหวานที่ส่ายหน้าไปมา
“ไม่เอายูคยอม ฮึก...”
“ฉันบอกนายแล้วไง ฉันไม่เลิกราง่ายๆแน่ ฉันไม่หยุดกลางคันหรอกนะ” คนตัวโตโถมตัวเข้าไปหาคนตัวเล็กก่อนจะค่อยๆสอดใส่แกนกายเข้าไปคนตัวเล็กเบิกตากว้างก่อนจะกำผ้าปูที่นอนแน่น เพราะความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามามันเหมือนจะทำให้ร่างของเค้าฉีกเอาง่ายๆ
“ไม่ๆๆ ยูคยอมฉันเจ็บ ฮือ..อึก ยูคยอมออกไป” คนตัวเล็กยกมือขึ้นมาทุบที่อกแกร่งของอีกคนหลายต่อหลายที แต่ยูคยอมก็ไม่ยอมหยุดการกระทำของเค้าเลย มีแต่จะสอดตัวเข้ามาลึกเข้าไปอีก สะโพกแกร่งๆค่อยๆขยับช้าๆอย่างเนิบนาบเพื่อให้คนตัวเล็กได้ปรับตัว มือหนาประคองสะโพกของคนตัวเล็กเอาไว้ก่อนจะค่อยๆขยับเอวเร็วขึ้น
“อืมมม.. บูม” คนตัวโตครางออกมาเบาๆก่อนจะโถมตัวลงไปจูบคนตัวเล็กตรงหน้าครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้จักพอ สะโพกแกร่งก็ยังคงขยับต่อเนื่อง มือหนาเลื่อนขึ้นไปสอดประสานเข้าไปที่มือของคนตัวเล็กก่อนจะตรึงไปกับเตียงนุ่ม
“อะ...อื้ออออ จะ..เจ็บ” ร่างเล็กร้องออกมา
“อย่าเกร็งสิ” คนตัวโตเอ่ยก่อนจะซุกไปที่ซอกคอขาวอีกครั้งก่อนจะไล่ต่ำลงไปที่ยอดอกสีหวานของคนตัวเล็ก เรียวลิ้นอุ่นๆโลมเลียจนคนตัวเล็กรู้สึกเสียววูบไปทั่วร่าง
สะโพกแกร่งของยูคยอมยังคงขยับอยู่อย่างนั้นไปเรื่อยๆจนเค้ารู้สึกว่าใกล้ถึงฝั่งเต็มที่ เค้ายืดตัวขึ้นก่อนจะกระแทกแรงเข้าไปรัวจนคนตัวเล็กครางไม่เป็นภาษาและปลอดปล่อยออกไปเต็มเหนี่ยว
“อ๊ะ อ๊า...อืมมม” ดีที่สวมถุงยางอยู่ ทำให้คนตัวเล็กไม่ได้รู้สึกเหนอะหนะตัวเท่าไหร่ คนตัวเล็กนอนหายใจหอบ รู้สึกระบบไปทั้งตัวใบหน้าหวานเบนออกไปด้านข้างนอนแผ่บนเตียงอย่างหมดแรง
ยูคยอมค่อยๆถอดแกนกายออกจากร่างเล็กก่อนจะดึงถุงยางอนามัยออกแล้วโยนทิ้งลงถึงขยะไป
แคว๊ก..
เสียงฉีกถุงยางอนามัยดังขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้คนตัวเล็กหันควับไปมองทันทีก็เห็นคนตัวโตที่กำลังสวมใส่ถุงยางอนามัยเข้าไปอีกรอบ ทำให้คนตัวเล็กรับรู้ได้เลยว่าคนตัวโตคงไม่หยุดอยู่แค่นี้
“น่ะ..นายจะทำอะไรอีก”
“ก็เหมือนที่ทำเมื่อกี้นั่นแหละ” เอ่ยจบร่างสูงก็โถมตัวลงมาหาคนตัวเล็กอีก ดูเหมือนว่าคืนนี้มันคงไม่ได้จบลงง่ายๆแล้วล่ะ
ยูคปล้ำบูมมมมมมมมมมม
บูมน้อยเสียงซิงแล้วววว
อ่านแล้วก็เม้นด้วยน๊า อาจจะเป็นเอ็นซีที่ไม่ดีเท่าไหร่ยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ ; ----;
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น