#ฟิคแค้นรักร้าย
NC EP.25
ร่างสูงเหวี่ยงคนตัวเล็กลงมาที่เตียงกว้างก่อนจะโถมตัวลงไปทาบทับเอาไว้ เน็คไท้ถูกหยิบออกมาใช้อีกรอบ...ร่างสูงมัดมือคนตัวเล็กทั้งสองข้างเอาไว้แน่นก่อนจะปลดเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออกจนหมด...
ความเป็นชายที่กำลังตื่นตัวภายใต้กางเกงผ้าหนา ทำให้ร่างสูงรู้สึกครั้นเนื้อครั้นตัวอยู่ไม่น้อย เค้ายืดตัวขึ้นก่อนจะปลดเสื้อเชิ้ตสีเข้มของตนเองออกอย่างขัดอารมณ์ เวลาแบบนี้ทำไมเสื้อผ้ามันถึงได้ถอดยากจังวะเนี่ย... เมื่อถอดเสื้อเชิ้ตออกได้ร่างสูงก็เหวี่ยงลงไปกองอยู่ที่พื้น ริมฝีปากหนาทาบทับที่กลีบปากสีหวานของอีกคนอย่างรุนแรง...
“ มะ...อื้อ.... “ เสียงร้องห้ามถูกอีกคนกลีบหายไป...ร่างสูงมองเรืองร่างเล็กด้วยแววตาที่แสดงออกถึงความต้องการอย่างปิดไม่มิด...
อยากกอด...อยากจูบ... อยากสัมผัสคนตรงหน้าแทบจะขาดใจ...
ริมฝีปากหยักเลื่อนลงมาที่ลำคอขาว ขมเม้นสร้างร่องรอยความเป็นเจ้าของเอาไว้ทุกซอกทุกมุมไล่ลงมาที่ไหล่ลาดก่อนจะขบกัดที่ยอดอกเล็กเบาๆจนอีกคนเสียววาบไปทั่ว..
“ คุณมาร์คปล่อยนะ... “ ร่างเล็กร้องไห้อกมา อ้อนวอนคนตัวสูงที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับเรือนร่างของตนเอง...
เห็นผมเป็นอะไร...เจอหน้ากันก็คิดแต่จะทำเรื่องแบบนี้รึไง...
“ หยุดนะ...ฮึก....ฮือ...เห็นผมเป็นตัวอะไร...ถึงได้ทำแต่เรื่องแบบนี้...ฮึก... “ คนตัวเล็กร้องไห้ออกมา..ทำให้ร่างสูงหยุดการกระทำลง...
“ แบมแบม... “
“ เห็นผมเป็นเครื่องระบายความใคร่รึไง...ฮึก...ผมก็เป็นคนนะ มีความรู้สึกเหมือนกัน...ฮือ...ทำไม..ทำไมต้องทำเรื่องแบบนี้กับผม... “ มือเรียวยกขึ้นมาปิดปากเอาไว้พร้อมสะอื้นออกมา..ร่างสูงมองคนตัวเล็กก่อนจะถอนหายใจหนัก...
“ มันไม่ใช่แบบนั้นนะแบมแบม...ไม่ใช่นะ “ ร่างสูงพยายามอธิบายให้คนตัวเล็กฟัง...แต่ตัวเค้าก็ไม่รู้ว่ามันควรจะเริ่มจากอะไรก่อน... จะเริ่มพูดยังไงให้คนตัวเล็กคนนี้เข้าใจ...
“ ไม่ใช่อะไร...ฮึก...ตั้งแต่ที่เจอคุณ...คุณก็เอาแต่ทำเรื่องแบบนี้ บังคับผม..ทำร้ายผมสารพัด พูดออกมาทำไมว่ารักผม...ถ้าไม่ได้รู้สึกก็ไม่ต้องพูดออกมาสิ...ไม่ต้องพูด...ฮือออออออ “ คนตัวเล็กร้องไห้ออกมาหนัก ความอัดอั้นตันใจมันถูกปล่อยออกมาอย่างห้ามไม่ได้...
“ ก็ฉันต้องการนาย...นายเข้าใจไหม !!!! ถ้าฉันไปนอนกับใครก็ได้...ถ้าฉันเห็นแค่นายเป็นแค่ที่ระบายความใคร่ ใครจะขวนขวายให้นายกลับมาอยู่ข้างฉันทำไม...ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน รัก...ฉันรักนายจริงๆนะแบมแบม... รักนายคนเดียว... “ ร่างสูงเอ่ยเสียงพร่า คนตัวเล็กตกใจกับสิ่งที่ได้ยินอยู่ไม่น้อย
ต้องการผมเหรอ ?
เพราะว่ารักผมเหรอ ?... ความคิดในสมองมันตีกันวายวายไปหมด...ควรจะทำยังไงดี...
“ ฉันต้องการแค่นายจริงๆนะแบมแบม... ฉันต้องการแค่นายคนเดียว “ เสียงทุ้มต่ำเอ่ยข้างใบหูเล็กก่อนจะพรมจูบไปทั่วไหล่ลาด..
ต้องการแค่เด็กคนนี้...มันเหมือนเสพติดโดยไม่รู้ตัว...
อยากกอด... อยากครอบครองเอาไว้คนเดียว...
“ ให้ฉันกอดนายนะแบมแบม... นะ “ ร่างสูงเอ่ยเสียงพร่า...ขาทั้งสองข้างถูกยกขึ้นพาดบนแขนแกร่ง...ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกถึงแกนกายที่มาจ่ออยู่ที่ช่องทางของตนเอง...
“ มะ...ไม่เอา...ฮึก..คุณมาร์ค...ไม่เอา... ผม... ฮืออออ “
“ ให้ฉันเข้าไปนะ..แบมแบม... ฉันไม่ไหวแล้ว “ สิ้นเสียงของร่างสูงแกนกายที่กำลังตื่นตัวก็ถูกกดเข้าไปยังช่องทางคับแคบของคนตัวเล็ก...ช้าๆ...มือเล็กจับแขนของร่างสูงเอาไว้แน่น เจ็บจนน้ำตาเล็ด...
“ อือ....อื้ออออออออ...เจ็บ... มะ...ไม่นะคุณมาร์ค..ฮึก...ผมเจ็บ ฮืออออ เอาออกไป “ คนตัวเล็กร้องไห้เสียงสั่น...อยากจะขยับตัวหนี แต่ถ้าขยับก็คงจะเจ็บกว่าเดิมแน่ๆ... ร่างสูงยืดตัวขึ้น จับขาทั้งสองข้างของคนตัวเล็กพาดเอาไว้ที่แขนกำยำ...
“ ฉัน...หยุดไม่ได้แล้ว... “ ร่างสูงเอ่ยก่อนจะเริ่มขยับตัวช้าๆ เพราะความต้องการคนตัวเล็กที่เกิดขึ้นในตัวเค้า มันเป็นสิ่งที่ไม่มีอะไรจะห้ามได้แล้ว เกือบเดือนที่ไม่ได้กอด มันทำให้เค้าเหมือนจะเป็นบ้า...ช่องทางคับแคบที่ตอดรัดแกนกายของร่างสูงทำให้เค้าแทบคลั้งเพราะความสุขสม...
พับ...พับ...พับ
ร่างสูงเริ่มเร่งจังหวะขึ้นเล็กน้อย เมื่อการขยับตัวของเค้าเริ่มคล่องตัวขึ้น...คนตัวเล็กกัดปากแน่นสะกัดกั้นความเจ็บปวดที่ได้รับในตอนนี้...
เจ็บเหมือนใจจะขาด...
“ คุณมาร์ค...ฮึก...พอแล้ว... ผม...อ๊ะ... “ ดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นเมื่ออีกคนเริ่มเร่งจังหวะขึ้นจนร่างเล็กสั่นคลอนน้อยๆ...
“ อ๊ะ..อื้อ....เจ็บ... คุณมาร์ค... ยะ...หยุด...อื้อออออ “ ใบหน้าหวานส่ายไปมาอย่างเจ็บปวด...ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็เจ็บ...ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ไม่เคยชิน
“ แบมแบม...อืมมม... อ๊า....ซี๊ดดดด... อ๊า “ ร่างสูงครางเสียงทุ้มข้างใบหูอีกคนทำเอาคนตัวเล็กเสียวซ่านไปทั่วท้อง...
“ คนใจร้าย...บอกให้หยุด...อื้อออออ... อ๊ะ “ ใบหน้าหวานเหยเกเพราะควาเจ็บปวดที่ได้รับ..
ยิ่งได้สัมผัสยิ่งต้องการ...ยิ่งโหยหา...และหยุดไม่ได้...
ปึก.. ปึก.. ปึก..
เสียงเนื้อที่กระทบกันต่อเนื้อทำให้คนตัวเล็กสั่นคลอนไปตามแรงอารมณ์ มือที่ถูกมัดไว้ตอนแรกถูกแกะออกให้เป็นอิสระ ขาเรียวพาดขึ้นมาบนไหล่แกร่ง ทั้งทั้งสองข้างตรึงมือของคนตัวเล็กกว่าเอาไว้แน่น...
แกนกายที่ร้อนระอุถูกกดแน่นเข้าไปทั้งแรงและลึกจนอีกคนแทบจุก...เมื่ออยู่บนเตียงก็ไม่เคยมีคำว่าอ่อนโยนจากผู้ชายที่ชื่อมาร์คต้วนจริงๆ...
“ อื้อ...แฮ่ก...อ๊า... บะ... เบาๆ ผมเจ็บ “ คนตัวเล็กร้องห้ามเสียงแผ่ว... ริมฝีปากหยักก้มลงไปแลกจูบกับอีกคนอย่างดูดดื่มครั้งแล้วครั้งเล่า...จนมีเสียงดังจ๊วบจ๊าบ ริมฝีปากบวมแดงจากการกระทำของอีกคน...
“ มะ...ไม่ไหวแล้ว...แบมแบม...อือออออ... อ๊า “ ร่างสูงครางเสียงกระเส่าก่อนจะปลดปล่อยออกมาในตัวคนตัวเล็กจนเต็มเหนี่ยว... มือของข้างคู่กำมือของกันและกันเอาไว้แน่น..คนตัวเล็กแอ่นตัวขึ้นกระตุกสองสามทีก่อนหายใจหอบ...
มาร์คก้มลงมองคนตัวเล็กตรงหน้าก่อนจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนวลเนียนที่แดงระเรื่องเพราะกิจกรรมที่พึ่งเสร็จไปเมื่อครู่และเพราะร้องไห้ด้วย...
“ คนใจร้าย...เกลียดคุณ... เกลียดที่สุดเลย...ฮึก...ฮืออ.. “ คนตัวเล็กยกมือขึ้นทุบแผ่นอกของคนตัวสูง แต่มันก็ไม่ได้แรงมากนักเพราะคนตัวเล็กโรยแรงเหลือเกิน...ร่างสูงค่อยๆถอนแกนกายของตนเองออกก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆคนตัวเล็กที่นอนตะแคงข้างให้เค้า...
“ อย่าพูดว่าเกลียดนะแบมแบม...อย่าพูดว่าเกลียดฉันเลยนะ “ ร่างสูงเอ่ยเสียงพร่า ริมฝีปากหยักจูบลงที่ไหลลาดคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา...
“ ก็ทำไมต้องทำให้ผมเจ็บด้วย... “ คนตัวเล็กว่าออกมา...
“ ขอโทษ...ขอโทษนะ...แต่ฉันห้ามตัวเองไม่ได้... ฉันอยากกอดนายมากนะแบมแบม... “ เสียงทุ้มต่ำนุ่มหูเอ่ยเบาๆ ทำเอาคนตัวเล็กใจอ่อนละทวย...
“ ... “ คนตัวเล็กนิ่งเงียบไม่ได้ตอบอีกคน..เพราะยังเหนื่อยไม่หาย...
“ อีกรอบนะแบมแบม... “ ร่างสูงโอบกอดร่างเล็กเอาไว้ก่อนจะซุกไซร์ไปที่ท้ายทอยและไล่มาที่ซอกคอขาว...
“ มะ...ไม่เอาแล้ว...ผมเจ็บ... “
ถึงจะห้ามยังไงก็ไม่ได้ผล...ถึงจะห้ามก็ไม่ได้ทำให้อีกคนยอมหยุดเลย...
อีกรอบนะ... คำคำนี้ดังวนไปมาหลายต่อหลายรอบ.....ปลดปล่อยออกไปหลายต่อหลายครั้ง...เสียงครางกระเส่าและไอความร้อนจากร่างกายของทั้งคู่แผ่กระจายไปทั่วห้องนอนกว้าง...ไม่รู้ว่าตัวเค้าเองพูดเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของคืนแล้ว......รู้ตัวอีกทีคนตัวเล็กก็สลบไปในอ้อมกอดซะแล้ว...
เหมือนฝันเลย...
เหมือนฝันที่ได้กอดคนตัวเล็กอีกครั้ง...คราวนี้ผมจะไม่ยอมปล่อยเค้าไปไหนแน่...
แบมแบมของผม...
เฮือกกกกกกก... >3< ขอบคุณทุกคนทั้งคนที่ติดตามมานานและคนที่พึ่งเข้ามาอ่านนะคะ...พาร์ทนี้พี่ต้วนเราค่อนข้างซอร์ฟลงมาหน่อย..แบบกลัวน้องเจ็บ(เหรอออออ???) ฮ่าๆๆๆ เหมือนเดิมนะฮับบบ อ่านแล้วกลับไปเม้นให้ด้วยนะตัวเองงงงงงง
ไรท์กิ๊งjokerginger
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น