#ฟิคแค้นรักร้ายNCEP26
MarkBam
“ ทะ...ทำอะไร... “ คนตัวเล็กถามเสียงสั่น...มาร์คมองคนตัวเล็กนึกขำในใจอยู่ไม่น้อยกับท่าทีเก้ๆกังๆนั้น
“ ก็....ทำเหมือนที่คนอื่นๆเค้าทำกันนั่นแหละ แบมไม่รู้เหรอว่าต้องทำอะไร ? “ ร่างสูงต้อนคนตัวเล็กจนทำอะไรไม่ถูก...
“ ก็แบมไม่รู้นี่...แบมไม่เคยทำนี่นา “ คนตัวเล็กเอ่ยออกมา..
“ อ่อ..พี่ลืมไปว่าแบมเป็นฝ่ายถูกกระทำตลอด... ฮึฮึ “ เสียงหัวเราะร้ายๆนั้นทำให้คนตัวเล็กทำแก้มพองลมใส่คนตัวสูงทันที...
“ พี่มาร์คนิสัยไม่ดี... “
“ มาว่าพี่ได้ไง...ตอนนี้คนที่นิสัยไม่ดีคือเรานะ...พี่ขอให้ทำก็ไม่ทำให้ “
“ แบม....แบมทำไม่เป็น... “ คนตัวเล็กเม้มปากแน่น...ทำให้คนตัวสูงได้แต่ส่ายหัวไปมา...
“ งั้นแบมทำตามที่พี่บอกนะ.. “
“ คะ...ครับ “ คนตัวเล็กรับปากออกมาโดยไม่ได้คำนึงถึงสิ่งที่จะตามมา...ร่างสูงค่อยๆปลดกางเกงของตนเองออกก่อนจะเผยให้เห็นถึงแกนกายที่ค่อยๆตื่นตัวภายใต้ชั้นในสีเข้ม คนตัวเล็กเม้มปากแน่นจนแทบเป็นขีด มือหนาจับมือคนตัวเล็กมาวางไว้บนแกนกายของตนเองก่อนจะเอ่ยเสียงพร่า
“ ใช้มือแบมทำให้พี่หน่อย... “ มือเล็กๆสั่นน้อยๆอย่างสังเกตุเห็นได้ มือทั้งสองค่อยๆเลื่อนลงไปแตะที่กางเกงชั้นในสีเข้ม แกนกายอันร้อนระอุของร่างสูงถูกปลดออกมาจากชั้นในสีเข้ม ร่างเล็กเอื้อมมือไปที่แกนกายที่ตั้งชูชันขึ้นก่อนจะประคองด้วยมือข้างหนึ่ง
มือเล็กค่อยๆขยับรูดขึ้นลงช้าๆอย่างไม่คุ้นชิน...ถึงพวกทั้งคู่จะเคยทำเรื่องอย่างว่ากันมานับครั้งไม่ท้วนแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เค้าทำแบบนี้ให้กับร่างสูง...
“ อื้มมมม...แบมแบม...อ๊า “ ร่างสูงครางออกมาเบาๆเมื่อร่างเล็กเริ่มขยับมืออย่างเป็นจังหวะต่อเนื่อง ดวงหน้าหวานได้แต่เบนหน้าหนีแววตาคมของอีกคนที่มองมา...
มันเขินเกินกว่าที่จะจ้องตาของคนคนนี้...
ฉึบ...ฉึบ...
มือเล็กๆยังคงขยับอยู่เรื่อยๆ จนเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกายตนเอง...มันร้อนรุ่มจนรู้สึกวูบๆในช่องท้อง... มาร์คกระตุกยิ้มน้อยๆเพราะเค้ารู้ดีว่าตอนนี้คนตัวเล็กกำลังผิดปกติแล้ว...ร่างกายของอีกคนก็คงกำลังรู้สึก...
ร่างกายมันรู้สึกทรมาณ... มันอยากจะปลดปล่อยออกมาเช่นกัน...
“ พี่ว่า...พี่ทำให้แบมด้วย...เอาไหม ? “ ร่างสูงเอ่ยเสียงพร่า คนตัวเล็กส่ายหน้าไปมา...แต่มันก็ห้ามอะไรเค้าไม่ได้หรอก เมื่อมือหนาเอื้อมล้วงผ่านขากางเกงกว้างเข้าไปกุมแกนกายของคนตัวเล็กเอาไว้พร้อมกับเคล้าคลึงผ่านเนื้อผ้าเบาๆ...
“ มะ...ไม่เอา...พี่มาร์ค...อื้อ... แบม.... “ ร่างเล็กระส่ำไปทั้งตัวเมื่ออีกคนสัมผัส
“ แบม...พี่ยังไม่ได้บอกให้แบมหยุดทำให้พี่นะ.. “ คนตัวสูงปั้นเสียงดุ ทำให้เจ้าตัวเล็กต้องขยับมือปรนเปรอให้อีกคนอีกครั้ง...ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นก่อนใบหน้าหวานจะผุบลงที่ไหล่กว้างของอีกคนมือของทั้งคู่ยังคงปรนเปรอให้กันและกัน...จนเร่งความเร็วขึ้น...
“ แบม...อื้อ...เร็วอีกแบม... “ คนตัวเล็กเร่งมือตามคำพูดของร่างสูงเพียงไม่นานร่างสูงก็ปล่อย
“ แบม...อ๊ะ...อ๊า..... “ น้ำรักสีขาวขุ่นออกมาเปรอะเปื้อนมือเล็กๆเต็มไปหมด...คนตัวเล็กก็ปลดปล่อยออกมาเช่นกัน..แต่ไม่ได้เปรอะออกมาแต่อย่างใดเนื่องจากร่างสูงเคล้าคลึงผ่านกางเกงชั้นสีอ่อนของอีกคน... ทั้งคู่หายใจหอบ...ก่อนร่างสูงจะช้อนใบหน้าหวานของอีกคนขึ้นมาจูบซับเบาๆที่ริมฝีปากอิ่มโดยที่ไม่ได้ล่วงเกิน...มือหนาก็ยกสะโพกมนของคนตัวเล็กขึ้นน้อยๆพร้อมจะสอดใส่แกนกายที่ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง...
“ อึ๊....อื้อออออออออออออ “ คนตัวเล็กร้องออกมาพร้อมใบหน้าเหยเก เมื่อแกนกายของร่างสูงสอดใส่เข้ามาในช่องทางคับแคบของตนเอง มาร์ครอสักครู่ให้อีกคนได้ปรับตัวก่อนจะเริ่มขยับตัวช้าๆ...ร่างเล็กจับไหล่แกร่งของร่างสูงไว้เพื่อประคองตัว...
พับ พับ พับ...
เสียงเนื้อกระทบกันจนเกิดเสียง ร่างสูงพยายามอ่อนโยนและค่อยเป็นค่อยไปกับคนตัวเล็กไม่เริ่มเร็วจนเกินไป ริมฝีปากหยักแลกจูบกับอีกคนอย่างเร้าร้อนสอดประสานกับช่วงล่างที่ยังคงเคลื่อนตัวต่อเนื่อง...
ช่องทางของคนตัวเล็กที่ตอดรัดร่างสูงแน่นจนเค้าแทบคลั้ง...ไม่ว่าจะกี่ครั้ง ร่างกายของคนตัวเล็กก็ยังคงทำให้เค้าเต็มอิ่มอย่างที่ไม่เคยได้รับจากคนอื่น...
เมื่อเริ่มขยับตัวคล่องขึ้น ร่างสูงก็ขยับตัวเร็วขึ้นตามความต้องการของตนเอง...จนคนตัวเล็กสั่นคลอน...
“ อื้อ...พี่มาร์ค...บะ...เบาๆ...แบมเจ็บ... “ อยากจะค่อยๆ...แต่ความต้องการมันมากมายจนอ่อนโยนไม่ได้...ร่างเล็กโอบกอดรอบคอของอีกคนเอาไว้แน่น สะโพกแกร่งยังคงเด้งสวนเข้าออกอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ...ท้องฟ้ามืดสนิทข้างนอกพร้อมกับบรรยากาศที่เงียบสนิท...อาจทำให้มีคนได้ยินเสียงทั้งคู่ก็ได้...
มือหนาประคองสะโพกมนก่อนจะเด้งสวนขึ้นไปอย่างต่อเนื่องไม่ผ่อนแรง...ดวงตาคมจับจ้องไปที่ใบหน้าของคนตัวเล็กอย่างไม่อาจละสายตาได้
แต่ต่อให้มีคนได้ยินพวกเค้าก็คงไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เพราะต่างฝ่ายต่างตกอยู่ในภวังค์ของความเสน่หา
เค้ายอมรับ...ว่าหลงเด็กคนนี้จนไม่อาจจะถอนตัวได้แล้ว...
ถ้าวันไหนไม่ได้กอด...เค้าคงใจขาดตาย...
“ แบม...อ๊า...แบม...พี่จะ...อ๊า “ ร่างสูงเร่งจังหวะขึ้นก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนอีกคนรู้สึกอุ่นวาบในท้อง คนตัวเล็กเม้มปากแน่น ร่างเล็กกระตุกตัวสองสามครั้งก่อนจะซบลงบนไหล่กว้างของร่างสูงอย่างโรยแรง...
แต่มีรึที่มาร์คต้วนจะจบอยู่แค่นี้
ผมเป็นพวกไม่รู้จักพอมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้วครับ...ฮึฮึ
หลังจากที่เสร็จกิจไปที่ระเบียงหน้าบ้านพักเรียบร้อยแล้ว มาร์คก็อุ้มคนตัวเล็กลับเข้ามายังห้องนอนและไม่รีรอที่จะเริ่มกิจกรรมอันเร้าร้อนอีกครั้ง...ร่างสูงยกขาเรียวของคนตัวเล็กขึ้นพาดบนแขนแกร่งก่อนจะดุนดันแกนกายเข้าไปในช่องทางคับแคบช้าๆ มือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่นก่อนจะมองชายหนุ่มตรงหน้าดวงแววตาที่คลอไปด้วยน้ำตา...
“ พี่มาร์ค...แบม....เหนื่อย.. พอแล้ว... “ คนตัวเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น
“ แบมก็อยู่เฉยๆสิครับ...พี่ทำให้เอง คนเหนื่อยต้องเป็นพี่มากกว่าไม่ใช่เหรอ ? “ ร่างสูงเอ่ยด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
“ พี่มาร์คอ่า... อ๊ะ...ดะ...เดี๋ยวก่อน เบาๆ...แบม...แบมเจ็บ “ คนตัวเล็กร้องขึ้นเมื่อร่างสูงเริ่มขยับตัวอีกครั้ง...
ทั้งคู่จูบกันครั้งแล้วครั้งเล่า...นอนกอดก่ายกันบนเตียงนุ่ม มีอะไรกันนับครั้งไม่ถ้วนจนใกล้รุ่งเช้าถึงได้หมดแรงนอนหลับสนิทไปทั้งคู่...
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแอลกอฮอลรึเปล่าที่ทำให้คนตัวเล็กยอมผมมากขนาดนี้...
แต่วันนี้ก็จะเป็นอีกวันหนึ่งที่ผมจะจดจำเอาไว้จนขึ้นใจ...
ลั้นลา น้องแบมเจอมาร์คจูเนียร์แอดแท็ค ตอนนี้อาจไม่ค่อยโอเท่าไหร่น๊า ขอโทษจริงๆ
แต่ถึงน้องจะยอมต้วนก็หื่นร้อยแรงม้าเหมือนเดิม...คือนางอาจจะไม่โหดเท่าเดิม แต่บอกเลยว่านางมุ้งมิ้งได้ไม่นานหรอก เดี๋ยวนางก็กลับมาปั้นหน้ายักษ์ใส่น้องอีก ฮี่ๆๆๆ
บอกแล้วต้วนเรื่องนี้ โหดดดดด คึคึ อ่านแล้วกลับไปเม้นให้ด้วยนะฮับ จุ๊บเหม่ง
jokerginger
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น