#ฟิคแค้นรักร้าย
EP.07 MarkBam
“ อึ... อื้อออ... โอ๊ย ผมเจ็บ .. อย่า ...อย่าขยับแบบนั้น ..อึก.. ฮือออ “ ร่างเล็กๆร้องห้ามคนตัวโตกว่าที่กำลังโถมตัวเข้ามาหาเค้า ...ห้องน้ำในเรือที่เคยดูกว้างขวาง ตอนนี้กลับดูแคบไปถนัดตา ทำไมพวกเค้าถึงเข้ามาอยู่ในนี้หน่ะเหรอ...นั่นเพราะร่างเล็กหนีเข้ามาอยู่ในนี้ หวังจะหลบหนีจากอีกคนให้พ้น
แต่แค่ประตูห้องน้ำบานเล็กๆจะไปกั้นอะไร มาร์ค ต้วน คนนี้ได้...
มาร์คมองเด็กหนุ่มตรงหน้าก่อนจะแสยะยิ้มกว้าง.. ฮึ ที่นายบอกว่าฉันไม่มีทางเอาชนะหมอนั่น.. ไม่มีทางเอาชนะพี่ชายของนายหน่ะนายคิดผิดแล้วละ แบมแบม...ร่างเล็กดิ้นทุรนทุรายโดยที่หนีไปไหนไม่ได้ มือเล็กๆนั้นยกขึ้นมาปิดปากเอาไว้แน่น.. ผมไม่อยากส่งเสียงแบบนั้น.. เสียง เสียงที่น่าเกลียด ขยะแขยงที่สุด... แบมเจ็บ ...พี่เจบีแบมเจ็บ.. ฮือ อึก.. พี่ครับ ..พี่อยู่ที่ไหน ? แบมอยากกลับบ้าน..ทำไมผู้ชายคนนี้ต้องทำแบบนี้กับแบมด้วย.. ได้โปรด ได้โปรดมารับแบมกลับไปเร็วๆด้วยเถอะครับ... มารับแบมจากขุมนรกบนดินนี่สักที...ใบหน้ามนเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ...ดวงหน้าหวานเบนหน้าออกไปทางอื่นเพราะเค้าไม่ต้องการมอง...ไม่ต้องการเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ ไม่อยากมอง...แรงกระแทกกระทั้นที่คนตัวสูงส่งมานั้นสร้างความเจ็บปวดให้ร่างเล็กอย่างไม่มีที่สิ้นสุด...
มาร์คมองดวงหน้ามนนั้นก่อนจะกระตุกยิ้มอย่างเหี้ยมโหด...เค้าโถมตัวลงไปอีกครั้งยกขาของร่างเล็กขึ้นมาพาดที่แขนกำยำก่อนจะเร่งความเร็วอย่างต่อเนื่องจนร่างข้างใต้ส่ายหน้ารัว..ไม่เอา... อย่าทำแบบนี้.. ก้นมนที่ถูกจับให้ลอยเด่นขึ้นมาทำให้ร่างเล็กแทบจะไม่มีที่ยึดเหนี่ยวมือเล็กจึงโอบกอดไปที่รอบคอของคนตรงหน้าและเกาะเอาไว้แน่นเพราะกลัวตก น้ำเย็นๆที่ไหลออกมาจากฝักบัวกลับไม่ได้ทำให้ทั้งคู่รู้สึกเย็นไปด้วย เพราะไอร้อนที่ส่งออกมาจากตัวของพวกเค้าทั้งสองคนทำให้ในห้องน้ำอบอวนไปด้วยความระอุ แผ่นหลังเล็กแนบชิดกำแพงเย็นเฉียบ
“ ฮือ...อึก..หยุดๆๆๆๆๆๆๆ.. หยุดสักทีผมเจ็บ.. อื้ออออออ “ ร่างเล็กกำเสื้อของอีกคนเอาไว้แน่นชายตรงหน้ายังคงโหมแรงเข้ามาหาอย่างไม่ลดละ ...ต่อให้บอกว่าเจ็บอีกกี่ครั้ง...ร้องไห้อีกกี่หน ก็ไม่ได้ทำให้คนตรงหน้าหยุดการกระทำที่โหดเหี้ยมแบบนั้นต่อเค้าสักที.. ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองเด็กหนุ่มตรงหน้าก่อนมือหนาจะยื่นไปแตะแก้มใสเบาๆ..
“ เจ็บงั้นเหรอ ?? ..นายอยากให้ฉันหยุดงั้นเหรอ ?? ...คงไม่ง่ายแบบนั้นหรอกมั้ง เพราะยิ่งนายเจ็บ ยิ่งนายทรมาน ไอผู้ชายคนนั้นมันก็ยิ่งทรมานกว่านายเป็นร้อยๆเท่านั่นแหละที่ฉันต้องการ “เอ่ยจบก็ยืดตัวขึ้นก่อนจะกดแรงลงไปหาร่างเล็กนั้นอีกระลอก... ร่างสูงเปลี่ยนทิศทางเดินมายังเคาเตอร์อ้างล้างหน้าที่กว้างพาจะให้อีกคนนั่งลงไปได้ เมื่อก้นมนถูกวางลงริมฝีปากหยักก็บดเบียดลงไปจูบอีกคนอย่างไม่คิดจะเว้นช่วง สะโพกที่ขยับช้าลงในตอนแรกกลับโถมแรงเข้าไปอีกจนร่างเล็กสั่นครอน แผ่นหลังบางแนบไปกับกระจกแผ่นกว้าง ร่างเล็กผละตัวออกก่อนจะยกมือขึ้นดันหน้าท้องของอีกคนหวังจะให้เค้าผ่อนแรงลง แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่ออีกคนยังคงโถมเข้ามาอย่างไม่รู้จัดเหน็ดเหนื่อย
ร่างสูงยอมรับว่าร่างเล็กตรงหน้านี้ทำให้เค้ารู้สึกอิ่มเอมอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน แน่นอนว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่คนแรกที่เค้านอนด้วย แต่เค้าก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของอีกคนปรนเปรอเค้าได้อย่างที่ไม่เคยมีใครมอบให้ขนาดนี้...
“ อื้ออออออออออออออออออออ.. “ ดวงตาสีนิลเบิกกว้าง... ทรมานกับสิ่งที่ร่างสูงมอบให้อีกครั้ง...
ไม่..
ผม..ไม่อยากเจ็บ..
หยุดสักที..
นี่มันฝันใช่ไหม ??
ฝันร้าย...
.. ฝันร้าย..
หลังจากที่มาร์คระบายลงที่อีกคนไปหลายยกจนร่างเล็กเพลีย เค้าก็ช้อนตัวของอีกคนขึ้นและเดินตรงมาที่อ่างอาบน้ำกว้างที่เปิดน้ำอุ่นเอาไว้จนเต็มแล้ว ร่างสูงค่อยๆหย่อนตัวลงและวางร่างเล็กลงนั่งตรงหว่างขาของเค้าโดนดึงเอวบางเข้ามาหา แผ่นหลังบางแบนชิดไปกับแผ่นอกแกร่ง เสียงสะอึกสะอื้นเบาๆยังคงดังออกมาให้ได้ยิน แบมแบมเมื่อได้ลงมาแช่ในน้ำอุ่นก็ทำให้รู้สึกสบายตัวขึ้นมานิดหน่อยตอนนี้เค้าไร้แรงใดๆจะต่อต้านอีกคนแล้ว ร่างกายก็บอบช้ำจนรู้สึกเหมือนกันจะแหลกไปซะให้ได้
ใบหน้าคมก้มลงไปซุกไซร์ไปที่ซอกคอขาวๆของอีกคนจูบซับเบาๆไล่ลงมาที่ไหล่ลาด จนอีกคนต้องขืนตัวหนีแต่ก็ถูกอีกคนดึงกลับเข้ามา
“ อย่ามาดื้อกับฉันนะ “ ร่างสูงเอ่ยเสียงเข้มมือข้างหนึ่งโอบกอดเอวบางไว้แน่นกว่าเดิมทำให้คนที่ดิ้นไปมายอมอยู่เฉยๆเพราะดิ้นไปก็เหนื่อยเปล่า ปล่อยให้อีกคนจูบซับที่ท้ายทอยขาวๆอย่างหมดปัญญา มืออีกข้างที่วางอยู่ก็ลูบไล้ไปที่แผ่นอกของคนตัวเล็กคนทำให้อีกคนขนลุกซูจนแบมแบมต้องยกมือขึ้นมาห้ามมือที่ซุกซนของอีกคนเอาไว้
“ ฮื่ออออออ...ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามาดื้อกลับฉัน “
“ คุณจะทำบ้าอะไรอีก...เมื่อกี้ก็ตั้งหลายรอบแล้วนะ หยุดสักทีเถอะ ผมเหนื่อย...ผมเจ็บ ! “ ร่างเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่พยายามสกัดกั้นเสียงสะอื้น มาร์กกะตุกยิ้มก่อนจะซุกใบหน้าคมไปกับซอกคอขาวๆอีกครั้ง
“ อยากให้ฉันหยุดเหรอ ? งั้นก็...ทำให้ฉันอีกสักรอบสิ “ สิ้นคำพูดของร่างสูงร่างเล็กก็ตะหวัดสายตาไปมองด้วยอารมณ์ครุ่นเคือง
“ นี่คุณ “ ดวงตาคู่สวยรือไปด้วยน้ำตาร่างสูงกระตุกยิ้มก่อนจะยื่นใบหน้าไปใกล้อีกคน
“ ทำให้ฉันพอใจสิ... แล้วฉันจะหยุด “
ผม...ทำไมรู้สึกสมเพชตัวเองแบบนี้นะ ...ร่างเล็กเม้มปากแน่นจนเป็นขีด รู้สึกเหนื่อยจนร่างแทบแหลก รอยยิ้มที่ผู้ชายอีกคนแสดงออกมา มันคอยตอกย้ำอยู่เสมอว่าผู้ชายคนนี้อยู่เหนือเค้าทุกอย่าง
“ ไม่ทำ ? ไม่ทำก็ได้...ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะวันนี้ฉันยังมีแรงอีกเหลือเฝือ “ คนคุมเกมส์ยิ้มเหี้ยมอย่างไม่ปกปิด ร่างเล็กกัดปากตนเองแน่น...ผมไม่มีทางเลือกอื่นเหรอ ? ไม่มีจริงๆเหรอ ?
“ ตกลงว่าไง ? “
“ ... “
“ โอเคถ้าไม่ทำก็.... “
“ ทำ...ผม...ฮึก...ผมจะทำ “
“ พูดเพราะๆสิ...พูดจาไม่น่ารักเลยนะนาย “
“ ...ผม....ฮึก...ผมจะ...ผมจะทำ..ฮือ...ครับ “ ร่างเล็กกัดฟันพูดออกมาอย่างยากลำบาก ดวงหนาหวานก้มลงต่ำปล่อยน้ำตาออกมาอย่าเหนื่อยใจ
เมื่อไหร่มันจะจบนะ...เมื่อไหร่
หลังจากร่างเล็กพูดออกมาอย่างนั้นร่างสูงก็ดึงให้อีกคนขึ้นมานั่งบนตักเค้าโดยหันหน้าเข้ามาหา กลีบปากหยักกดจูบลงไปที่ริมฝีปากอิ่มของอีกคนก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักของเค้าอีกรอบ
ชาติที่แล้วผมเคยทำอะไรแย่ๆกับเค้ารึเปล่าชาตินี้เค้าถึงได้ตามมาล้างแค้นผมหนักขนาดนี้...ถ้าอย่างนั้นผมขอให้ตัวเองรีบๆใช้กรรมให้หมด
รีบๆให้เค้าปล่อยผมไปสักทีเถอะครับ...
อ่านแล้วฝากสกรีมในทวิตกันด้วยน๊าาาาาาาาาาา >3<
jokerginger
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น