WOLVES NC CUT
EP.8
JUNHWAN
จินฮวานเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับชะโงกหน้ามองไปที่เตียงกว้างที่ในตอนแรกมีร่างของจุนฮเวอยู่
แต่ตอนนี้มันกลับว่างเปล่า ทำให้คนตัวเล็กรีบวิ่งเข้าไปในห้องทันที
ปัง!
เมื่อร่างของคนตัวเล็กเข้าไปยืนอยู่ในห้องแล้วเสียงปิดประตูดังสนั่นก็ตามมา
ดวงตาคู่รีรีบหันไปมองที่ประตูก็เห็นร่างสูงยืนอยู่ที่ประตูพร้อมกับจ้องมาที่คนตัวเล็กราวกับจะกลืนกิน
คนตัวเล็กตัวสั่นเพราะรู้สึกหวาดกลัวคนตรงหน้าก่อนจะค่อยๆก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ
“ค...คุณจุนฮเว..อื้อ”
ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะได้เอ่ยอะไรจุนฮเวก็พุ่งเข้ามาใกล้ร่างเล็กพร้อมผลักร่างเล็กจนแผ่นหลังไปกระแทกกับกำแพงหน้าพร้อมปากที่ก้มลงมาบดเบียดจูบลงไปอย่างหื่นกระหายจนคนตัวเล็กรู้สึกเจ็บไปทั่วปาก
และสิ่งที่รู้สึกได้อีกอย่างหนึ่งคือ ครั้งนี้จุนฮเวแรงเยอะกว่าทุกครั้ง
เป็นเพราะเขาถูกกัดเหรอ
กรร..เสียงขู่ดังลอดออกมาเรื่อยๆพร้อมจูบที่ร้อนแรงและหนักหน่วงกว่าทุกครั้งจนคนตัวเล็กรู้สึกสมองขาวโพลนไปหมด
มันเป็นความร้อนแรงที่ยังคงมีความอบอุ่นอยู่ภายใน
“อื้อ...”
จินฮวานร้องออกมาเมื่อมือหนาของอีกคนเฟ้นไปทั่วร่างจนรู้สึกเจ็บไปหมด เดาได้เลยว่าตอนเช้าตัวต้องช้ำไปหมดแน่ๆ
ตึง!
หลังจากถอนริมฝีปากออกร่างสูงของจุนฮเวก็เหวี่ยงคนตัวเล็กลงไปบนเตียง
ไม่มีซึ่งความอ่อนโยนใดๆสำหรับค่ำคืนนี้ ยังไม่ทันที่จินฮวานจะได้ตั้งท่าลุกขึ้นมานั่งหมาป่าหนุ่มก็โถมตัวลงไปนั่งคร่อมร่างของคนตัวเล็กเอาไว้พร้อมกับกระชากเสื้อผ้าออกจนเหลือชิ้นดี
แม้แต่กางเกงชั้นในตัวจิ๋วก็ถูกดึงออกไปอย่างไม่ปราณี
คืนนี้คงเป็นอีกคืนหนึ่งที่แสนลำบากสำหรับจินฮวาน...
“อ๊ะ..อื้อ...บะ..เบา”
เสียงหวานครางเสียงหลงเมื่อช่วงร่างที่เชื่อมต่อกันกับแกนกายขนาดใหญ่ร้อนระอุยังคงขยับอย่างต่อเนื่อง
ร่างเล็กสั่นคลอนไปกับแรงที่ร่างสูงกระแทกสวนเข้ามา
ทั้งรู้สึกเจ็บแต่ก็รู้สึกดีไปด้วยทั้งๆที่ร่างสูงนั้นไม่มีซึ่งความอ่อนโยนเลย
“ฮืมมม...จินฮวาน”
เสียงทุ้มครางกระเส่าพร้อมเร่งสะโพกจนคนตัวเล็กโยกตามแรงสั่นคลอน
ผ้าปู่ที่นอนในตอนนี้ยับเยินไปเพราะแรงรักของพวกเขาทั้งคู่
ตามตัวของจินฮวานเต็มไปด้วยรอยรักและรอยกัดของจุนฮเวจนบอกได้เลยว่าคนตัวเล็กคงใส่เสื้อกล้ามหรือเสื้อแขนสั้นออกจากบ้านไม่ได้อีกหลายวันแน่
“อ๊า..อ๊ะๆ
ผมจะ..อื้อออออ” สิ้นเสียงนั้นร่างเล็กก็ปลดปล่อยออกมา ตัวกระตุกเกร็งไปหมด
ร่างสูงจึงเร่งความเร็วขึ้นอีกเท่าตัวกระแทกสะโพกระรัวจนน้ำรักอุ่นๆถูกปล่อยเข้าไปในช่องทางอบอุ่นของคนตัวเล็กจนร่างเล็กกระตุกเกร็งอีกครั้ง
คนตัวเล็กนอนหายใจหอบ
แต่จุนฮเวไม่มีทีท่าเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย
ดวงตาคมมองคนตัวเล็กก่อนจะดึงร่างเล็กขึ้นนั่งบนตักของตนโดยที่ช่วงล่างยังเชื่อมต่อกันอยู่ก่อนจะหมุนตัวเองไปนั่งพิงหัวเตียงเอาไว้
ก่อนจะเริ่มขยับตัวอีกครั้ง
จินฮวานพาดมือไว้ที่ไหล่กว้างของคนเป็นสามีก่อนจะปล่อยให้ตัวโยกคลอนไปตามแรงที่อีกคนส่งมา
เข้าใจแล้วที่คุณปู่บอกว่า..จะรุนแรงกว่าปกตินั้นหมายถึงอะไร
ไม่ได้รุนแรงอย่างเดียว อึดกว่าเดิมด้วย
แผลที่ตอนแรกนั้นเป็นแผลฉกรรจ์ในตอนนี้ปากแผลปิดสนิทแล้ว
แต่ร่างสูงก็ยังสูบพลังไม่เพียงพอ
ดวงตาคู่รีจ้องมองใบหน้าหล่อตรงหน้าก่อนจะกัดปากน้อยๆ
ซึ่งเจ้าตัวไม่รู้เลยว่าการกระทำแบบนั้นมันดูยั่วยวนมากแค่ไหน
“ยั่วผมสินะ...”
“ผมเปล่านะ...ทำคุณบูชาโทษชัดๆ
ผมช่วยคุณแต่คุณทำผมหมดแรงหมดแล้ว...อ๊ะ..”
ยิ่งเห็นอีกคนบ่นกรนออกมาก็ยิ่งน่าแกล้งทำให้ร่างสงเด้งสะโพกรัวจนเกือบจะไปถึงฝั่งแต่ก็ต้องหยุดกึกไปก่อน
ทำเอาคนตัวเล็กกำมือแน่นพร้อมมองไปที่ร่างสูง
“เป็นอะไรครับ
?” ร่างสูงถามพร้อมยิ้มร้าย...ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าทำแบบนี้มันทำให้คนตัวเล็กค้าง
“อะ...อื้อ...หยุดทำไม”
คนตัวเล็กกอดคอร่างสูงเอาไว้เสียงกระเส่าไปหมดทำให้คนตัวสูงเป็นต่อ
ถือไพ่เหนือกว่าขึ้นมาทันที
“ทำเองสิครับ..ขยับเองสิ”
สิ้นเสียงนั้นคนตัวเล็กก็มองค้อนตาเขียวปั๊ด แต่ก็สู้อะไรได้
ทำให้คนไม่ประสีประสาต้องค่อยๆบดเบียดสะโพกลงไปกับแกนกายของร่างสูงด้วยความเขินอาย
“อ๊ะ..อื้อ...งือออ”
เสียงเล็กๆครางออกมาเบาๆพร้อมกับท่าทียั่วยวนตรงหน้าทำให้จุนฮเวอดใจไม่ได้ที่จะสนองให้คนตัวเล็กเด้งสะโพกสวนไปเป็นจังหวะ
บางทีการที่เขาโดน
แวร์วูฟกัดมันก็ไม่ได้เลวร้ายเสมอไปนะ...
เสียงครางกระเส่าของทั้งคู่ดังสลับกันไปมาอย่างต่อเนื่องก่อนจะเงียบลงตอนเกือบรุ่งเช้า...
อ่านแล้วอย่าลืมให้กำลังใจกันด้วยน๊าาา กลับไปต่อกันที่เด็กดีเลยค่าาาา มีอะไรพูดคุณกันได้ที่ @gingsarintip นะคะ
ขอลิงค์เด็กดีของเรื่องนี้ได้มั้ยคะ
ตอบลบ